Qué mayor veracidad

que ceder nuestra palabra a lo desconocido,

bajando las defensas consuetudinarias

y abandonando la guarida

de las cortas sinceridades aleatorias?

Qué mayor sinceridad

que hacer a un lado aquello que se sabe

y dejar que hable en uno,

aunque sea sin uno,

aquello que no se sabe?

Roberto Juarroz, Elfde verticale poëzie. Leuven, Uitgeverij P, 2001, p. 28.

Bestaat er grotere waarachtigheid

dan ons woord te geven aan het onbekende

door het gangbare verweer te staken

en het hol van de kortzichtige, toevallige openhartigheid

te verlaten?

Bestaat er grotere oprechtheid

dan wat je weet terzijde te schuiven

opdat in jou, zelfs buiten jou om,

het woord zou nemen

wat jij niet weet?