En het gebeurde in die dagen dat de verwanten van D&A elkaar opzochten om de overgang van het oude naar het nieuwe jaar te vieren: de twee dochters van A met hun vriend, de dochter van D, en zijn zoon met vriendin. En hun weerzien was hartelijk. Terwijl ze fonkelwijn dronken en zich te goed deden aan warme versnaperingen uit de oven, vertelde de jongste van A wat ze al enkele weken verborgen hield: dat ze een kind draagt en al in de derde maand is. En de blijdschap om dit heuglijke nieuws was oprecht.

Zo is het ooit verteld – met de voorgeschreven plechtstatige ernst. Wij zijn intussen nuchterder geworden, prozaïscher. We schuwen de dure woorden. En toch! Het leven gaat door, ja zeker, de stamboom zet uit, ongetwijfeld – de moeder van A wordt overgrootmoeder. Maar niet alleen het leven wordt doorgegeven, met het leven ook geloof, hoop en liefde – de misschien bedreigde, maar nooit verdwenen dieptestructuur van ons mens-zijn.

Welkom, nieuweling, in ons midden.