Ik kan geen postzegels verzamelen

ik kan geen vrouwefoto’s verzamelen

ik kan geen amourettes kollektioneren

en geen wijsheid

ik kan niets meer

ik kan niets meer

 

Waarom doof ik de lamp niet

en ga ik niet te bed

 

Ik wil beproeven

naakt te zijn

bloot wie weet wel gevroren purper

en bleekheid

 

Is zo niet het gans beginnende begin

 

Ik wil niets weten

ik wil niet vragen

 

waarom

ik niet werd een postzegelkollektioneur

 

Ik zal beginnen mijn débâcle te geven

ik zal beginnen mijn faljiet te geven

ik zal mij geven een stuk gereten arme grond

een vertrapte grond

een heidegrond

een bezette stad

 

Ik wil bloot zijn

en beginnen

 

 

Paul van Ostaijen, De feesten van angst en pijn (1921).