‘Muisstil’ duidt het ontbreken van geluid aan, ‘windstil’ het ontbreken van beweging. Muisstil is het wanneer je het trippelen van een muis zou horen of het vallen van een speld, windstil is het wanneer geen blaadje zich roert, geen grasspriet beweegt. Maar geen van beide woorden zegt iets over hoe die stilte waargenomen wordt. Wordt ze ervaren als dreigend of unheimlich, slaat ze met verstomming, verlamt ze, zaait ze paniek? Of wordt die stilte ervaren als rustgevend, als troostend en kalmerend? Blijf je een buitenstaander, een vreemde die enkel registreert? Of word je verwelkomd als een gast, opgenomen als een vriend? Dan kun je toetreden tot de stilte en valt ze je ten deel als een geschenk. Dan ervaar je de sereniteit van een wederzijdse overeenkomst: hoe de buitenwereld en je gemoed elkaar woordeloos groeten.