Kastanjes ploffen in het gras, eikels kraken onder mijn schoenen. Blaren verdwalen, zoeken in de straten het gezelschap van kille plassen om er traag te vergaan. Een enkele bloem klampt zich met het laatste purper vast aan de wind. Voor ze vereenzamen in de winternacht, tonen de bomen zich alomtegenwoordig, zij het verzonken in de donkere pracht van de rouw. Het uitzicht verweerd, het verval verhuld in zware kleuren, zijgt het land in de elfde maand triomfantelijk neer.