Hoog in het zenit siert een streepje maan het luchtruim. Telkens ik die flinterdunne sikkel zie, word ik herinnerd aan een vers dat duizend jaar geleden werd opgetekend.

‘O, de maan was een kleine yod op de mantel van het ochtendgloren’,

schreef de Joodse dichter Samuel Ha-Levi, toen hij naar de hemel boven Granada keek. De ‘yod’ is de kleinste letter uit het Hebreeuwse alfabet, een soort voorloper van de Griekse iota en van onze i, maar geschreven als een aanhalingsteken ‘. Door de originele vergelijking van de maan met een schriftteken is het vers mij altijd bijgebleven. Samuel Ha-Levi bekleedde als Jood hoge functies binnen het sultanaat, hij kende Arabisch en had zich ook de rijke traditie van de Arabische poëzie eigen gemaakt. Hij droomde van en ontwierp plannen voor een paleis op de Sabika-heuvel juist buiten Granada. Het zou nog meer dan twee eeuwen duren voor de dynastie van de Nasriden die droom zou verwezenlijken: Alhambra, het Rode Paleis – is er een volmaakter uiting van poëzie in steen?