Door de coronapandemie werd ons afgeraden om elkaar de hand te geven. We groeten elkaar nu met de ellenboog. Ik weet niet wie die maatregel heeft voorgesteld, maar ze is inspiratieloos en potsierlijk, en getuigt van weinig mensenkennis. Wij, mensen, groeten met onze handen, omdat het mens-zijn in onze handen ligt.

We trekken een kaart, we plukken een aardbei, we nemen een glas, we pakken een hamer, we grijpen een stok, we tikken een bericht, we wijzen de weg – de resem activiteiten waarbij we een beroep doen op onze handen, is schier eindeloos. En dan is er de handdruk: mensen geven elkaar de hand, soms leggen ze nog een hand bovenop de hand die ze schudden om uit te drukken dat de ander op hen kan rekenen, om woordeloos hun begrip en medeleven te uiten.

Niets anders had Michelangelo in gedachten, toen hij in de Sixtijnse Kapel de schepping van de mens uitbeeldde: de (rechter)hand van God reikt naar de (linker)hand van Adam. Zo is het mens-zijn ons overhandigd, het is ons in handen gegeven.