‘De oorlog houdt nooit op. Dit is niemandsland. De ene wil het, de ander wil het. Maar niemand wil ons.’ Aldus een bejaarde inwoner van Lyman, een compleet verwoeste stad in Donetsk, enige tijd ingenomen door Rusland, nu opnieuw in handen van Oekraïne.

Vier korte zinnen als pakkende getuigenis van de ontmenselijking die in een oorlog om zich heen grijpt. De oorlog is het terrein van niemand, dit wil zeggen: van individuen die zich niet als iemand gedragen, maar als ontmenste wezens. Woestenij zegeviert.