Een dagje Parijs. Weg van het zelfingenomen tumult en de oorlogszucht. Enkele uren om te vertoeven in het Giacometti-huis bij de meesters van de stilte en de bescheidenheid. Om stil te staan bij de stillevens van Giorgio Morandi: de verzameling flessen en kruiken, potjes en schoteltjes in zachte kleuren die elkaar gezelschap lijken te houden en betrokken zijn in een amper merkbaar spel met licht en schaduw.
De doeken hangen tussen de beelden van Alberto Giacometti, de iele gestalten die altijd op weg lijken en zo ondanks hun tengerheid ruimte scheppen: de vrije ruimte voor een ontmoeting, voor een kwetsbaar samenzijn.
In de stilte van het nauwelijks…
Aangezien ik een grote fan ben van Morandi (Zie mijn laatste bundel: “De schaduw van Morandi”) en in mijn volgende bundel een cyclus zal publiceren over Giacometto (waar ik ook fan van ben), leest dit verslag voor mij als een sprookje. Dank hiervoor!