Aan de voet van de Gedächtniskirche voltrok zich de gruwel. Aan de voet van de kerk die niet zozeer de kruisdood en de verrijzenis van Gods zoon eert, maar bovenal het mateloze verdriet en de onmenselijke pijn van de oorlog herdenkt en als bouwval de sporen draagt van onvergetelijk kwaad. Aan de voet van de kerk die niet naar de hemel wijst, maar de hel gedenkt en getuigt dat in een door God verlaten wereld de mensen de naastenliefde is opgedragen. Aan de voet van de kerk die al jarenlang, onafgebroken prevelend, mea maxima culpa bidt.

Geen engel waakt nog over Berlijn. De laatste heeft zijn ogen afgewend. Zijn blik werpt op de dingen niet langer een licht om ze tot leven te wekken. Gevangen in het onvermogen om te beschermen heeft hij zijn vleugels afgelegd en is op het plein aan de voet van de kerk te pletter gestort. Aan de voet van het meest indrukwekkende anti-oorlogsmonument ter wereld is brutaal en dodelijk geweld gepleegd.

Niets is nog heilig…