Geworteld in de grond, reiken ze steevast naar de hemel. Als geen ander schepsel vieren ze de seizoenen, van de ampere lente naar het winterse einde, maar de herfst met de mengeling van zacht zonlicht en diepe kleuren is hun hoogtij. Heel oud worden ze, terwijl ze prachtig rechtop staan – daar in het Chartreuzebos, de aardse kathedraal van beuken die, statig en stil, in hun jaarringen de vlucht van de tijd bewaren.