Wat is er gebeurd met de aartsengelen die zo krachtig optraden in de oerchristelijke mythen over goed en kwaad? Dat lijkt Berlinde De Bruyckere zich af te vragen op haar tentoonstelling in Venetië, waar ze van de Benedictijnen een gewijde plaats toegewezen kreeg in de prachtige kerk van San Giorgio Maggiore.

Hoog boven mij zie ik figuren: de huid lijkt levensecht, maar is gemaakt van was, het hoofd is met een ruwe deken bedekt. Eigenlijk zie ik alleen de benen en de voeten die, niet in staat om van de aarde los te komen, naar een wankel evenwicht zoeken.  

De engelen hebben hun vleugels afgelegd en de gedaante aangenomen van rouwenden die om het lijden van de mensen treuren: pleureuses zonder gezicht, naamloos en eenzaam in hun verdriet. Ze zijn niet langer de boodschappers van Gods glorie, hun jubelzang is een treurlied geworden.