Sinds de film Festen weten we dat familiefeesten volledig in het honderd kunnen lopen en aanleiding vormen voor de meest schokkende onthullingen en afrekeningen. Ook in de roman Aurora van de Spaanse auteur Luis Landero speelt dit gegeven op de achtergrond mee. Gabriel, de jongste telg uit een gezin met drie kinderen, beslist om de tachtigste verjaardag van zijn moeder te vieren met een reünie. Hij gaat daarmee in tegen de uitdrukkelijke wens van zijn twee zussen, Sonia en Andrea, die van hun moeder houden zolang ze niet te dichtbij komt, en van de moeder zelf, die feesten een gevaarlijke buitenissigheid vindt. Zijn beslissing ontketent een smadelijk proces van rancuneuze roddel: de moeder voelt zich onbegrepen omdat de kinderen met veel liefde over de overleden vader spreken, de zussen zijn van oordeel dat Gabriel steevast bevoordeligd werd, Sonia neemt het haar moeder kwalijk dat ze als oudste snel ingeschakeld werd in de zorg voor het gezin en dus niet heeft kunnen studeren, Andrea beschouwt zichzelf sowieso als de verstoteling van de familie, Gabriel vindt dat zijn zussen onverbeterlijke zeurkousen zijn, enzovoort. Het vooruitzicht van een gezamenlijk feest ter ere van de moeder legt bloot hoe de familie door onenigheid verscheurd wordt en hoe de gezinsleden aan mekaar geklonken zijn in afkeer en weerzin.

Getuige van dit deprimerende spektakel is Aurora, de vrouw van Gabriel. Allen komen met hun verhaal bij haar terecht: de moeder met de klacht dat de kinderen niet inzien hoe moeilijk ze het na de vroege dood van haar man gehad heeft, Sonia met het verhaal over een gedwongen huwelijk, Andrea met de grief dat zij wel had willen trouwen met de man van wie Sonia uiteindelijk gescheiden is… Uren hangt ze aan  de telefoon, want ‘je kunt zo goed luisteren, lieve Aurora’. Tegen het onherstelbare verdriet uit het verleden bestaat immers geen beter medicijn dan het rustig uiteen te zetten voor een lankmoedig en solidair gehoor. En niemand vraagt zich af wat die onophoudelijke stroom aan giftige woorden aanricht in het hoofd van Aurora. Zij daarentegen ontdekt dat het niet waar is dat gesproken woorden verwaaien in de wind, dat ze integendeel jarenlang kunnen sluimeren in een uithoek van het geheugen. Wanneer breekt de dam? In deze vraag schuilt de spanning van Landero’s psychologische thriller.

Luis Landero, Aurora. Wereldbibliotheek, 2021, 240p.