Beste meneer Vandenbosch,
We need to talk about Lee. Stop it.
Ik zeg u dit in alle sympathie, want ik heb altijd geloofd dat GAIA een belangrijk maatschappelijk probleem aankaartte. Er is onnoemelijk veel dierenleed in de wereld: in de gigantische beef farms, in de slachthuizen, in de dierenlaboratoria. De stompzinnige gruwel ervan is intussen omstandig gedocumenteerd. U kent ongetwijfeld ook de film Food, Inc van Robert Kenner of het boek Dieren eten van Jonathan Safran Foer.
Maar wat het katje Lee overkomt, heeft absoluut niets met mondiale dierenmishandeling te maken. Hoe u de gerechtelijke uitspraak dat het katje in leven mocht blijven gevierd hebt, daar heb ik maar één woord voor: belachelijk. Uw jarenlange inzet voor GAIA wordt hier in diskrediet gebracht. De zogenaamde zorg voor dit diertje wordt enkel ingegeven door kinderachtige sentimentaliteit. Het katje is in handen van mensen die zichzelf een goed geweten willen aanpraten. Weet u, au fond zijn zulke mensen gevaarlijk.
Twee dingen moeten mij nog van het hart.
Problemen moeten structureel aangepakt worden. Wie ze herleidt tot de psychologie van het medelijden, mismeestert ze.
We moeten leren de dingen in verhouding zien en een gepast oordeel vellen. De zaak rond het katje Lee was in alle opzichten buitenproportioneel.
Groet
helemaal mee eens, groeten ook van onze twee ( lokale) asielkatten?
Juist. Echte dierenvrienden beschermen de woongebieden en territoria van dieren, en de hele biosfeer. Dieren sterven uit omdat hun woongebied door mensen wordt vernietigd. Het geval met het katje Lee is dat het een soort individueel ‘dierenrecht’ kreeg, vergelijkbaar met onze mensenrechten… Dit gaat niet op. Door resoluut en krachtdadig de woongebieden van dieren te verdedigen zullen veel meer dieren gered worden. Lee lokte een fout soort dier-sentimentalisme uit. Dat ook een rechter zich erdoor liet vangen vind ik bedenkelijk!