Een kleine witte zon licht nauwelijks op achter de lage flarden nevel waartussen blauwe stroken de lucht kleuren. Onmerkbaar traag verdwijnen de heuvels in de mist. Grillig en donker bakenen de wilgen de horizon af en zetten zwarte tekens rond de velden die er verlaten en onverzorgd bij liggen. Meeuwen scheren in stilte over het land, kraaien lopen verloren tussen rokerige mesthopen. Aan een scheve stal kijken vijf ezels mij verbluft aan, hun dikke vacht donzig van het winterse nat. Ik knik ze toe, want ik begrijp er evenmin iets van. Opnieuw is een jaar voorbijgegaan.