Krijg ik voor mijn zeventigste verjaardag een filmpje, waarin de kleine Remus, die volgende week twee jaar wordt en zijn eerste woordjes leert, plots ‘Opadirk’ zegt, met een nauwelijks hoorbare ‘r’, die als het ware maar één keer trilt. En zijn mama, die het filmpje maakt, ik hoor haar gniffelen, vragend aankijkt: ‘Is het goed zo?’

Ja, het is goed, ventje, het is méér dan goed. Het is het mooiste verjaardagsgeschenk.