In eigen land is Laurent weliswaar de gebeten hond, maar aan de overkant van het kanaal is Harry de reddende Engelsman. Altijd al een toffe peer geweest, die Harry, behalve misschien die keer toen hij in nazi-uniform een feest kwam opvrolijken. De VRT-nieuwsdienst, op wie je altijd kunt rekenen, heeft dit goed begrepen. Er zijn nog zekerheden in het leven. Prompt werden zingende autochtonen opgevoerd, van wie het tenenkrommende enthousiasme recht evenredig was met het onvermogen om toon te houden, een koppel jonge Vlamingen die er niets op tegen hadden om een dagje te wachten, en Canadezen die het ’s nachts toch wel koud vonden – echt waar, er zijn Canadezen die het ’s nachts koud hebben. Wat een zegen, die Harry, wat een verlossing, na al dat gedoe over die gefrustreerde Palestijnen en, ja zeg, een verdwaalde kogel.