In de IJslandse thrillerreeks Trapped (Ófærð) geraakt het onderzoek naar een dubbele moord verstrikt in het onderzoek naar door een aluminiumfabriek veroorzaakte waterverontreiniging. Elke aflevering van de serie begint met beelden waarin een dood lichaam overgaat in een met ijs bedekt berglandschap. De rimpels en kleurschakeringen van de huid lijken op kloven en plekken in het ijs, aders en beharing op beekjes en gras in de toendra, huidplooien op slenken en geulen in het landschap.

De bevreemdende beelden suggereren dat het landschap niet verschilt van onze huid: beide kunnen worden geprikkeld en geschaafd, gestreeld en verwond, zetten kwetsuren om in littekens, dragen de sporen van een verleden als een te ontcijferen tekst. Het landschap is de gemeenschappelijke buitenkant, waar het zielenleven van de samenleving verschijnt: het incarneert ons als gemeenschap, zoals de huid de uitwendigheid vormt van ons bezielde lichaam.